Βλέπετε, υπάρχουν τρεις τρόποι αντιμετώπισης της ύπαρξης.
Ο πρώτος είναι η ψύχωση.
Ο δεύτερος είναι ο ναρκισσισμός.
Ο τελευταίος είναι το τίποτα.

Ο πρώτος είναι η ψύχωση.

Η ψύχωση είναι όταν δημιουργούμε εσωτερικά αντικείμενα και μετά προσποιούμαστε ότι είναι εξωτερικά.
Εφευρίσκουμε τον θεό και προσποιούμαστε ότι υπάρχει.
Εφευρίσκουμε, δημιουργούμε το έθνος-κράτος και
μετά πεθαίνουμε για αυτό.
Υιοθετούμε πεποιθήσεις και αξίες και τις υπερασπιζόμαστε με αιματοχυσία και μάχες.
Όταν έχουμε πίστη στον θεό,
όταν αγωνιζόμαστε για τη χώρα μας, όταν υπερασπιζόμαστε τις αξίες μας,
όταν θυσιαζόμαστε για τις πεποιθήσεις μας,
αυτό γίνεται γιατί συγχέουμε τα εσωτερικά αντικείμενα, τις εφευρέσεις, τα παρασκευάσματα,
τις αφηγήσεις, τα σενάρια, την φαντασία με την πραγματικότητα.
Δεν υπάρχει τίποτα όπως ο θεός ή το έθνος.
Η σημαία δεν είναι παρά ένα κομμάτι υφάσματος.
Οι πεποιθήσεις και οι αξίες εξαρτώνται από τον πολιτισμό, εξαρτώνται από την περίοδο, εξαρτώνται από την κοινωνία.
Οτιδήποτε εξαρτάται δεν είναι πραγματικό.
Οι πεποιθήσεις και οι αξίες επινοούνται από άτομα ή συλλογικότητες και τότε όλοι τις αντιμετωπίζουν σαν να έχουν μια ύπαρξη από μόνα τους. Αυτή είναι μια λύση που τηρεί η συντριπτική πλειονότητα της ανθρωπότητας. Όλες οι ψυχωτικές μας αφηγήσεις απέτυχαν.
Η θρησκεία απέτυχε.
Ο κομμουνισμός απέτυχε, ο ναζισμός απέτυχε, ο καπιταλισμός απέτυχε.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία αποτυγχάνει.
Η επιστήμη είναι μια ψυχωτική αφήγηση, όταν λατρεύει την λογική, όταν έχει την ίδια δομή με την θρησκεία και έτσι οι αλλαγές “παραδειγμάτων”(ένα παράδειγμα είναι ένα ξεχωριστό σύνολο εννοιών ή προτύπων σκέψης, συμπεριλαμβανομένων θεωριών, μεθόδων έρευνας, αξιώσεων και προτύπων) στην επιστήμη είναι μέσα σε αυτά τα όρια, δεν αλλάζουν πραγματικά την ουσία της επιστήμης. Η ψύχωση είναι να πω. Ίσως μόνος μου δεν έχω νόημα, αλλά όταν ενσωματώνομαι σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου έχω.
Παίρνω νόημα μέσω αυτής της ενσωμάτωσης, μέσω αυτής της ολοκλήρωσης.
Όταν γίνω μέρος του θεού, αποκτώ το νόημα του θεού.
το σκοπό του θεού, το σχέδιο του θεού, το στόχο του θεού. Γίνομαι πράκτορας του θεού πιστεύοντας στον θεό, έχοντας πίστη. Όταν γίνω μέλος του έθνους, είμαι πολίτης του. Το κράτος μου προσδίδει σημασία και νόημα. Το έθνος-κράτος απέκτησε ξαφνικά τη δική του ζωή,
και δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι, προστατεύοντας ένα εσωτερικό αντικείμενο που ξαφνικά έγινε ένα εξωτερικό αντικείμενο.
Η ψύχωση είναι σύγχυση του εσωτερικού σου
κόσμου, το εσωτερικό σου τοπίο, η ψυχοδυναμική σου με μια εξωτερική οντότητα που είναι μεγαλύτερη από τον εαυτό σου και στην οποία μπορείς να υπαχθείς, που μπορεί να σε καταναλώσει, η οποία μπορεί σε αφομοιώσει, με την οποία μπορείς να συγχωνευτείς.
Η ψύχωση είναι μια λύση εξάρτησης. Στην ψυχωτική αφήγηση πρέπει να σκοτώσεις
τον εαυτό σου και να τον κάνεις κόσμο.

Ο δεύτερος είναι ο ναρκισσισμός.

Ναρκισσισμός είναι όταν αντιλαμβανόμαστε εξωτερικά αντικείμενα και μετά προσποιούμαστε ότι είναι εσωτερικά.
Οι ναρκισσιστές λένε ότι η πηγή του νοήματος και η πηγή της σημασίας είμαι “εγώ”. Φυσικά, ο εαυτός των ναρκισσιστών ονομάζεται ψεύτικος εαυτός, οι ναρκισσιστές είναι η μόνη ομάδα ανθρώπων, η μόνη κατηγορία ανθρώπων χωρίς εγώ. Στη ναρκισσιστική λύση η ταυτότητα γίνεται άπειρη. Θεωρώ ότι ο κόσμος είμαι εγώ, και άρα: Είμαι το νόημα. Είμαι η σημασία.
Είμαι η πηγή όλων όσων έχουν νόημα. Είμαι ο θεός.
Όλο το σύμπαν δεν έχει νόημα χωρίς εμένα.
Ο ναρκισσιστής δεν μπορεί να καταλάβει ότι εδώ τελειώνει το εγώ του και εκεί ξεκινάει ο κόσμος γιατί δεν έχει εγώ. Ο ναρκισσιστής φτιάχνεται από τους γύρω του, είναι ένας καθρέπτης, καταπίνει τον κόσμο και χωνεύει τον κόσμο. Ο ναρκισσιστής δεν υπάρχει χωρίς τους άλλους. Στην ναρκισσιστική αφήγηση πρέπει να σκοτώσεις τον κόσμο και να τον κάνεις εαυτό σου.

Και η τρίτη λύση είναι μόνο για τους δυνατούς. Το τίποτα.

Μόνο ο πολύ δυνατός και ο πολύ ανθεκτικός και
ο πολύ “διαφωτισμένος” με την πιο αληθινή έννοια της λέξης μπορούν να δεχτούν ότι δεν είναι καν σε θέση να αποδεχτούν την ανυπαρξία.
Το τίποτα είναι όρια.
Τι είναι ένα υγιές ψυχολογικό όριο;
Είναι μια συνειδητοποίηση ότι εδώ είναι που τελειώνω εγώ και ο κόσμος ξεκινά, εδώ σταματώ και εκεί ξεκινούν οι άλλοι άνθρωποι, αυτός είναι ο εαυτός μου και αυτός είναι ο κόσμος, αυτό είναι εσωτερικό και αυτό είναι εξωτερικό.
Αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από το πόσο πλούσιος είσαι, το πόσο διάσημος είσαι.
Να είσαι εσύ και μόνο εσύ.
Γίνε τίποτα κοινωνικά, ώστε να γίνεις τα πάντα ατομικά
Μπορείτε να είστε οτιδήποτε, αλλά είστε ευχαριστημένοι;
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε,
υποβάλλονται σε μια κωφή ετυμηγορία,
περιμένουμε σε αυτό το μέρος που ονομάζεται Γη να πεθάνουμε.
Το σύμπαν δεν έχει νόημα.
Ο κόσμος είναι ασήμαντος.
Ξεκίνησε από το πουθενά και πηγαίνει στο πουθενά.
Δεν υπάρχει στόχος, κανένα σχέδιο, καμία αιτία και κανένα αποτέλεσμα.
Γιατί να δεχτείς αυτό το τίποτα είναι να “διαφωτιστείς”.
Μερικοί άνθρωποι λένε λανθασμένα ότι αυτό σημαίνει καταστολή του εγώ. Οι ναρκισσιστές είναι η μόνη ομάδα ανθρώπων η μόνη κατηγορία ανθρώπων χωρίς εγώ.
Μόλις καταπιέσετε μόνο το εγώ γίνεστε ναρκισσιστικοί.
Δεν αρκεί η καταστολή του εγώ.
Πρέπει να καταπιέσετε τον κόσμο και τον εαυτό σας σε αυτόν.
Δεν πρέπει να είσαι.
Το τίποτα είναι μια λύση αναστολής και μετά εξάλειψης
της ύπαρξή σας. Είναι αντιυπαρξισμός. Το τίποτα είναι πολύ πιο κοντά στην Νιρβάνα όπου πραγματικά εξαφανίζεσαι, αλλά στην Νιρβάνα όταν κάποιος εξαφανιστεί μπορεί να επανεμφανιστεί σε κάποια άλλη μορφή,
αυτή είναι μια αδύναμη λύση
αυτή είναι η λύση των θρησκευτικών/ψυχωτικών ανθρώπων εξαφανίζονται και στη συνέχεια επανεμφανίζονται ενσωματωμένοι σε μια υπέρτατη δύναμη.Το τίποτα όχι ο αναρχισμός ή ο μηδενισμός που είναι μια ιδεολογία με δόγμα και με
αξιώματα, που άρα είναι λάθος λέξη.Το τίποτα δεν αφορά την καταστροφή γιατί η καταστροφή είναι μια πράξη της ύπαρξης είναι μια υπαρξιακή πράξη,
το να καταστρέψεις είναι ο καθρέφτης του χτισίματος.
Το τίποτα, το να μην είσαι δεν είναι να είσαι κανείς και να μην κάνεις τίποτα όλη την ημέρα δικαιολογώντας την τεμπελιά.
Πρόκειται για τη θέσπιση σταθερών ορίων μεταξύ εσάς και του κόσμου. Τα όρια είναι να αναγνωρίσετε ότι δεν μπορείτε να είστε παντού ταυτόχρονα ότι είστε μια περιορισμένη πεπερασμένη οντότητα, στην ψυχωτική λύση η ταυτότητα διαχέεται καταστρέφεται, στη ναρκισσιστική λύση η ταυτότητα γίνεται ψευδή άπειρη, στο τίποτα η ταυτότητα είναι ξεκάθαρη, είναι αναγνωρίσιμη,
δεν συγχωνεύεται, δεν είναι ασταθής, δεν είναι αρπακτικό,
δεν διαχέεται, είναι οριοθετημένη, διαχωρίζεται από τον
κόσμο, είναι διαζευγμένη, βρίσκεται εντός των κατάλληλων ορίων. Είναι η κρυστάλλωση σου.
Πρόκειται για την επιλογή της ευτυχίας – όχι της κυριαρχίας.
Που επιτυγχάνεται από μέσα σου. Όταν αισθανόμαστε σίγουροι και ασφαλείς και ήρεμοι δίχως άγχος με τους εαυτούς μας, όπου γνωρίζουμε τη διαφορά
μεταξύ του εαυτού και του κόσμου, όπου αναγνωρίζουμε την αμοιβαιότητα και ομοιότητα και ακόμη και ταυτότητα άλλων αντικειμένων όπως εμάς, τους άλλους ανθρώπους. Αναγνωρίστε το σχίσμα και τον διαχωρισμό που συνέβη νωρίς αλλά αισθανθείτε άνετα με τον εαυτό σας και έτσι θα σέβεστε όλα τα άλλα αντικείμενα ως παρόμοια. Αυτός είναι ο πιο καλός ορισμός της ενσυναίσθησης που έχω συναντήσει.Είναι σαν το παιδί να έχει μια φάση χωρισμού, διαχωρισμού από τη μητέρα.
Το Τίποτα είναι μια φάση χωρισμού,
διαχωρισμού από την ανθρωπότητα.
Παραιτείται από τις αδυναμίες της, τις προκαταλήψεις της, τις αδυναμίες της, τις προκαταλήψεις της.
Από τους 12 κανόνες της ή οποιοσδήποτε αριθμό κανόνων.
Τίποτα θα πει να γίνεις το δικό σου άτομο.
Πρόκειται για το πως να μην αφήνετε τους άλλους να ρυθμίζουν τα συναισθήματα, τις διαθέσεις, τη σκέψη σας, την αυτοεκτίμησή σας, την αυτοπεποίθησή σας, την αίσθηση της αυτογνωσίας σας τίποτα. Κινούμαστε τώρα από μια ψυχωτική σε μια ναρκισσιστική αφήγηση στην ανθρώπινη ιστορία. Κοίτα γύρω σου.
Δεν είναι ατύχημα και δεν είναι σύμπτωση που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ξέσπασαν στη σκηνή.Τίποτα θα πει να παραιτείσαι από φιλοδοξίες προσποίησης, εγκαταλείπεις τις αξίες των άλλων, εγκαταλείπεις τον ναρκισσισμό εγκαταλείπεις το μεγαλείο, εγκαταλείπεις την σύγκριση του εαυτού σου με τους άλλους, τους αριθμούς like που παίρνεις.

Πρόκειται για ένα αυθεντικό ΕΓΩ.