Αφήγηση Στίρνερ
Είμαι ο μοναδικός,
δεν ξέρω τίποτε από τη δυϊκότητα ενός προϋποθέτοντος και προϋποτιθέμενου εγώ
(ενός «ατελούς» και «τέλειου» εγώ ή ανθρώπου)· αυτό το πράγμα όμως, ότι αναλώνω τον εαυτό μου, σημαίνει μόνον ότι εγώ είμαι.
Δεν προϋποθέτω τον εαυτό μου, επειδή κάθε στιγμή απλώς
θέτω ή δημιουργώ τον εαυτό μου, και είμαι
μόνο επειδή δεν προϋποτίθεμαι αλλά τίθεμαι,
και, επιπλέον, τίθεμαι
μόνο τη στιγμή που θέτω τον εαυτό μου·
δηλαδή, είμαι δημιουργός και δημιούργημα μαζί.
